Wakacje .

Yep, jutro oficjalne rozpoczęcie wakacji . 2 miesiące wolności . Ale czy aby takiej całkowitej wolności? Tę wolność można wykorzystać na różne sposoby. Można zrobić sobie listę celów, w końcu 2 miesiące to nie taki znowu krótki okres. ;) W te wakacje otworzą mi się drzwi dorosłości, których próg nastała pora przekroczyć. Lecz nie czuję się wcale dorosła. Mimo tego, iż spotykałam sie już z opinią, że jestem zbyt dojrzała jak na swój wiek czy, że nie wierzono mi, że mam lat tyle ile mam, to ja wciąż jestem tą małą, zagubioną dziewczynką. I zawsze w środku nią będę. To, że będę mieć 18 lat, wcale nie oznacza tego, że będę się uważać za osobę dorosłą. Wiek to tylko cyfra i nie ona decyduje o naszej doroslości, a nasza dojrzałośc, podejście do życia. To, że otrzymamy dowód osobisty, pozwolenie na zakup alkoholu czy na możliwośc zdawania prawa jazdy, to jedynie pewne atuty dorosłości. I one też nie sprawią, że będziemy super dorośli, jeśli nie potrafimy odpowiedzialnie podchodzić do różnych spraw. Ale wracając do celów wakacyjnych . Każdy z nas może cudownie wykorzystać ten czas . Wyjazd . Spotkania z przyjaciółmi. Praca. Pierwsze zarobione pieniądze. Ogniska. Koncerty. Spontan. Poźne racanie do domu. Sloneczko . Opalanie się. Zadbanie o siebie . Zmiana życia. Oby każdy z Was jak najlepiej wykorzystal ten czas . Oby każdemu z Was przytrafiły się takie przygody, które zamienią się w piękne wspomnienia ! < 3

Witam !
Długo się nie odzywałyśmy . Teraz gdy tu weszłam, nie wiem o czym pisać.
W moim życiu jakoś w ostatnim czasie nie nastąpiła żadna specjalna ewolucja .
Chyba jedynie w mojej głowie, w moim sercu. Spieprzyłam tyle rzeczy .
Tak cholernie żałuję. Nie potrafię tego naprawić. Nie mam siły .
Ale mam nadzieję, że w końcu zbiorę się i przynajmniej spróbuję.
Za parę miesięcy zostanę ciocią. Nie prawdziwą, a bardziej przyszywaną. Ale ciocią.
2 miesiące temu byłam na koncercie Dawida Kwiatkowskiego. Czy było super?
To za mało powiedziane. Towarzyszyło tyle emocji. Niektórych nawet nie potrafię nazwać.
Radość, płacz, niedowierzanie, spełnione marzenie. Było znakomicie .
Wtedy nastąpił pewien przełomowy moment w moim życiu.
Zaczęłam się zastanawiać nas wszystkim. Nad zmianą własnego życia .
Czy jestem Kwiatonator? Tak. Czy się tego wstydzę? Oczywiście, że nie.
Każdy ma prawo na własny sposób wyrażania samego siebie .
Nieważne jak się ubiera, jak wygląda, jakiej muzyki słucha.
To jest nieważne. Każdy człowiek jest każdemu równy.
Nie trzeba lubić jasne. Ale szacunek należy zachować.
Kurcze, nie wiem czy jeszcze coś mogłabym napisać.
Chciałabym Wam Żabki, podziękować, że czytacie tego bloga.
Chętnie podziękowałabym każdemu z osobna, ale to niestety zbyt możliwe nie jest.
Także w imieniu własnym ale również w imieniu obu Magd [?] - DZIĘKUJĘ.

Śpijcie Słodko Mordki < 33